|
Click
to make font larger
Click to make font smaller
Beste lezer,
In 2006 zijn we meerdere keren om de aardbol gevlogen, hoofdzakelijk om
aan fondsenwerving te doen, zodat de Braille Zonder Grenzen-projecten
in Tibet en in Kerala ook op langere termijn kunnen blijven bestaan.
Ondanks de grote hoeveelheid media-aandacht die het project ook in 2006
mocht ontvangen, is het voor ons nog steeds geen gemakkelijke taak om
de benodigde fondsen bij elkaar te krijgen. Wij willen
daarom, ook uit naam van al onze leerlingen en medewerkers, bij deze
iedereen van harte bedanken, die het Braille Zonder Grenzen- project
ook in 2006 hebben ondersteund.
Wij waarderen uw hulp en vragen u om deze nieuwsbrief met familieleden,
vrienden en kennissen te delen, zodat een nog bredere kring van mensen
van het werk van BZG op de hoogte wordt gesteld. Ook in 2007 blijven
donaties broodnodig en hoe meer mensen ons ondersteunen, hoe beter!
Uit een winters koud maar zonnig Tibet wensen wij iedereen een geweldig
kerstfeest en een gezond & liefdevol 2007.
Met vele vriendelijke groeten,
Alle leerlingen en medewerkers,
Sabriye en Paul
Vandaag is het "vrouwendag". Niet
de internationale maar een typisch Tibetaans feest met eigen traditie.
Vrouwen en meisjes, zelfs de allerkleinsten, hebben het recht om mannen
en jongens om geld te vragen. In Lhasa's straten, steegjes en pleinen
zie je vrouwen en meisjes lopen, die met veel zelfvertrouwen op mannen
en jongens afgaan en ze niet met rust laten voordat enkele valuta van
eigenaar zijn verwisseld. In winkeltjes, cafes en restaurants zie je
mannen die snel de grotere biljetten in kleine omwisselen.
"Een belachelijke traditie!", moppert een toerist, "Tibetaanse vrouwen
hebben sowieso de broek aan!"
Dit klopt misschien niet helemaal, maar het is een feit dat, vergeleken
met vele andere landen in Azië, de vrouwen in Tibet een erg sterke
status hebben. Niemand kijkt op van vrouwelijke schooldirekteuren,
business
managers of van vrouwen in hoge regeringsfuncties. Vrouwen werken als
advocaten,
verdienen hun brood als taxi- of buschauffeur of runnen grote
boerderijen.
Allemaal functies die in aangrenzende landen zoals India, Pakistan en
Nepal
hoofdzakelijk worden ingenomen door mannen.
In ons project zijn het ook hoofdzakelijk vrouwen, en dan in het
bijzonder de nieuwe blinde onderwijzeressen Kyila en Yudun, die de
belangrijkste taken van ons overnemen, ook het onderhouden van de
contacten met de regering.
Bovendien moeten zij momenteel aan moeilijke buren het hoofd bieden.
Samen met een Tibetaanse advocaat, die zijn dienst `probono' aan BWB
aanbiedt, slaagden zij erin om onwettige bouwplannen op een aangrenzend
bezit tegen te houden. Onze directe buren willen een vier verdiepingen
hoog gebouw bouwen, waardoor onze binnenplaats en tuin in de schaduw
komt te liggen. Een dergelijk bouwwerk zou betekenen dat het project in
de winter overdag geen zonneschijn meer ontvangt waardoor alles ijskoud
is en blijft.
Zelfs wanneer Kyila en Yudon met het wetboek in de hand redeneren,
blijft de Tibetaanse advocaat sceptisch: "Wat betekent een wet in een
maatschappij waarin de wettelijke kwesties nog in hun puberteit
verkeren en door de meesten niet serieus wordt genomen?".
De nieuwe onafhankelijkheid:
Het opleidingscentrum in Tibet is altijd een "hulp voor zelf-hulp
project."geweest.
In 2006 ging het project een belangrijke fase in: een "DHZ",
doe-het-zelf- fase, waarin onze Tibetaanse medewerkers meer en meer
zelf doen. De belangrijkste taken, zoals boekhouding, het plannen van
curricula en vergaderingen met ambtenaren, die wij tot nu toe
uitvoerden, zijn grotendeels overhandigd aan onze Tibetaanse
medewerkers. Deze belangrijke stap naar onafhankelijkheid verloopt
echter niet altijd even gemakkelijk.
Enkele personeelsleden konden schijnbaar niet aan deze nieuwe situatie
en de bijbehorende grotere verantwoordelijkheden wennen en hebben
daarom gekozen om zich van het project terug te trekken. Inmiddels
hebben verscheidene eerste generatie studenten deze personeelsleden
vervangen. De nieuwe en zeer
jonge collega's zijn erg gemotiveerd en ge?ngageerd. Ze voelen zich
vrij
en zeker genoeg om bij de ontwikkeling van nieuwe onderwijsmethodes en
-plannen
mee te werken en op deze wijze nieuwe structuren tot stand te brengen.
De
motivatie van onze nieuwe onderwijzers wordt niet altijd toegejuigd
door
het wat oudere personeel. "Zij zijn nog te jong!" klaagde een oude
tewerkgestelde
lerares over haar nieuwe collega's die eens haar studenten waren.
"Hoe oud moet je zijn, om je eigen idee?n te hebben?" is de
wedervraag van Kyila. Zij is net uit Engeland teruggekeerd waar ze een
eenjarige studie Engels heeft gevolgd. Ze is met interessante nieuwe
idee?n en plannen voor het project teruggekeerd. Kyila, samen met
Yudon, een vroegere studente die in een reguliere school in Tibet heeft
gestudeerd, hebben de Engelse en
Chinese leerplannen hervormd en nieuwe onderwijsmaterialen
georganiseerd. Zij hebben ook, op hun eigen manier, de "Muizen-klas"
opnieuw ingericht. Gyenzen, een vroegere student, leidt nu de
Brailleboekdrukkerij en is verantwoordelijk voor de Braille
boekbehoeften van onze studenten die in de reguliere scholen studeren.
Deze jonge geroepen leraren, de "Bende van Drie" zoals we ze noemen,
proberen ook om met oude negatieve werkgewoonten te breken. "Zij die
door een geldige reden verhindert zijn te onderwijzen moeten zelf voor
vervanging zorgen." en: "Zij moeten de vervanger ?terugbetalen" door
enkele lessen van hem of haar op een ander tijdstip over te nemen."
De kok jammerde onlangs dat het vroeger nooit zo strikt was.
Nieuwe Bezems vegen schoon. De nieuwe bezems tenslotte, zijn jong,
energiek, gemotiveerd en Tibetaans.
"Ik wil niet luisteren naar nieuwe regels die mij door mijn vroegere
studenten worden opgedragen," bromt een andere leraar. "Wij kunnen het
project alleen maar leiden als we allemaal samenwerken," stellen Kyila,
Yudon en Gyenzen vast. Ze zijn bij het horen van de de reactie van
sommige van hun oudere collegae verrast en ook voor een deel
teleurgesteld. Wij willen deze interne conflicten zo veel mogelijk door
hen zelf laten oplossen. We zijn echter gelukkig
over de frisse lucht en de positieve stemming die het nieuwe, jonge
personeel
teweeg brengen. We merken dat de houding ook door de jonge leerlingen
wordt
overgenomen. Wij hopen en vertrouwen erop dat onze jonge nieuwe
leiding ook, met behoud van hun enthousiasme, openstaat voor raad van
de ouderen.
Massagekliniek
De massagekliniek is het resultaat
van een driejarige opleiding in massage en fysiotherapie. De kliniek
werd meer dan twee jaar geleden geopend door de eerste gediplomeerde
masseurs, Kyila en Digi. Later werden zij vergezeld door nog drie vers
gediplomeerde masseurs, Tenzing, Tashi en Drolma. Sindsdien is de
massagekliniek uitgebreid, ze
huren nu vijf ruimtes. Vandaag de dag biedt de kliniek een
verscheidenheid
van massages aan: Chinese massage, Thaise massage, fysiotherapie,
accupressuur
en oliemassage. De kliniek is in het centrum van Lhasa op de
belangrijkste
weg tegenover het Hotel Kyichu te vinden. De kliniek is een attractie
voor
zowel westerse als Aziatische toeristen. In de betere hotels en
restaurants
in heel Lhasa hangen posters om reclame voor de kliniek te maken. De
kliniek
heeft ook een graad van onafhankelijkheid bereikt. Ze heeft geen
subsidies
meer nodig van BWB en verzorgt haar eigen boekhouding en beheer. De
manier
waarop leiding wordt benoemd is ook nieuw. Oorspronkelijk heerste er de
traditionele
Tibetaanse houding: de verantwoordelijke "manager"positie zou naar de
oudste
gaan. Met andere woorden, er werden geen speciale talenten of
kwalificaties
vereist, behalve de leeftijd. De "manager", zo werd ook verwacht, zou
het
meest verdienen en zou het minst hoeven te werken. (Komt u dit bekend
voor?
Misschien zijn mensen in Tibet toch niet zo heel erg anders dan mensen
in
onze westerse wereld?) Het liep echter anders. Uiteindelijk werd
besloten
dat de manager iemand moest zijn die kan motiveren, kan aanmoedigen en,
met
collega's, klanten en ambtenaren kan communiceren. Daarbij komt dat er
in
drie talen: Chinees, Tibetaans en Engels moet worden gecommuniceerd.
Wie
werd er gekozen?
De jongste masseur! Lobsang, 17 jaar oud, geboren in Lhatse, een
klein dorpje ongeveer 400 km ten Westen van Lhasa. Tenzin werd gekozen
als boekhouder.
Onder hun leiding is de kliniek gegroeid en voorzien van een
groot reclamebord.
(zie afbeelding hierboven) Ook is ze regelmatig het onderwerp van een
bijdrage in een actualiteitenprogramma op radio en TV.
De boerderij
De boerderij in Shigatse (270 km ten Westen van Lhasa)
Terwijl de "boerderij" hoofdzakelijk een beroepsopleidingscentrum voor
blinde, jonge volwassenen uit de naburige provincies is, verstrekt het
ook woonfaciliteiten voor blinde leerlingen die zijn toegelaten tot de
naburige `normale ' school. Dit jaar sloten zeven blinde
leerlingen zich aan bij Dachung, Panden en Gyumi. De leraren zijn zo
gelukkig met hen dat ze hebben gevraagd of we niet meer blinde
leerlingen kunnen sturen.
Het hebben van blinde leerlingen op de boerderij, die naar een
reguliere school gaan, heeft interesse in het leren lezen en schrijven
met behulp van het Brailleschrift bij de blinde beroeps ' studenten`
opgewekt. Deze
groep volgt nu 's avonds ook de huiswerkklassen van de jonge
leerlingen.
Verschillende vaardigheden: Paardrijden, Tapijtweven,
Tuinbouw, Breien
Nieuwe dieren
Nieuwe dieren
We proberen in de boerderij een zuivelkudde van goede kwaliteit op te
bouwen door de zorg voor en het grootbrengen van de koeien te
verbeteren.
(De traditionele Tibetaanse standaard is niet om naar huis te
schrijven)
De leerlingen worden getraind in het berijden van paarden, het fokken
van
varkens en kippen. De veeteelteenheid is samengebracht op ??n perceel.
Op
dit perceel zijn in het afgelopen jaar drie nieuwe stallen voor de
paarden,
koeien en varkens gebouwd. Voor de veeteeltcoordinator is er ook een
klein
huis in Tibetaanse stijl gebouwd vanwaaruit hij alles goed kan overzien.
Onze inwonende Tibetaanse semi-mastiff hond is de trotse vader van
achttien puppies geworden! De helft van de pups zijn liefdevol door de
families van onze leerlingen opgenomen. De andere helft is goedgekeurd
en daarna geadopteerd door de blinde leerlingen zelf. Het '
goedkeurings'proces omvatte heel wat geknuffel en met een filosofie van
`wat van ons is is van jou`, 'mi casa est su casa '. Zodoende genieten
de puppies van regelmatige oefeningen in de gym, met name op de
loopband. Het trainingsprogramma voor de jonge honden is aangepast:
Eerst lopen de puppies op hun voorpoten, dan hun achterpoten en dan op
alle vier, natuurlijk liefdevol door de handen van de blinde leerlingen
ondersteund.
Ecosan-toiletten:
De Ecosan toilet is een uitvinding van Nederlands/Duitse vereniging.
Ecosan betekent "milieuvriendelijke hygi?ne". Het is met succes in
Midden-Europa en Azi? getest. De bepalende eigenschap is de scheiding
van urine van faecali?n door middel van een eenvoudige maar toch
effectieve verdeling in de toiletkom zelf. Urine wordt in een tank
geleid tot het als ureum op de het land als mest kan worden gebruikt.
De faecali?n vallen in een ruimte die aan de zuidkant voorzien is van
een donker getint venster. Hierdoor kunnen de zonnestralen deze ruimte
opwarmen, waardoor alles snel droogt en tot bruikbare mest fermenteert.
Bovendien bespaart het systeem water, want in plaats daarvan worden
bladeren, as en aarde gebruikt.
De studenten, en personeel, werden geinstrueerd in correct gebruik en
dagelijks onderhoud van de nieuwe toiletten. Het systeem kan eenvoudig
in
elke uithoek van Tibet worden geinstalleerd. Het verstrekt verder input
voor organische landbouw en benadrukt het belang om organische methodes
voor de grond van Tibet te gebruiken. De grond op de meeste plaatsen
omvat
minder dan 4% organische componenten. (Er is dus nog heel wat te
ontwikkelen!)
Hondenfitness.
Kyila onderwijst in de nieuwe muizenklas.
Dawa voert onze koeien
Compost werkplaats
In de herfst is het werk aan de nieuwe compostwerkplaats de eindfase
ingegaan. Het gebouw werd voltooid, met als hoofkenmerk tien ruime
cellen voor tien paren compostboxen die zowel
"blindenvriendelijk" als ook "zienden-vriendelijk!" te draaien moeten
zijn.
Aan de overzijde bevinden zich tien ruime cellen voor de opslag van
stro, gras, bladeren, takken, oud papier, verder organisch afval enz.
Er zijn drie verschillende versnipperaars aangeschaft die de grotere
materialen in kleine stukjes omzetten. Tussen de twee rijen met cellen
is een wijde opening vrijgelaten, waardoor met een tractor met
aanhanger de aanvoer van composteringsmateriaal kan worden uitgevoerd.
De compostfabriek ligt iets ten zuiden van de zes
kassen.
De "vierkante meter kassen"
Op de boerderij is een voor Tibet nieuwe "kasvorm" geintroduceerd die
al jaren in de steile, terrasvormige berghellingen in Darjeeling
in
India succesvol wordt toegepast. Oorspronkelijk ontworpen om de
opbrengst
aan smalle terrasvormige berghellingen te maximaliseren, is het vooral
geschikt
voor blinde tuinierders. Elk bed is ??n vierkante meter. Het planten
wordt
gedaan door individuele zaden door gaten in een malplaatje te plaatsen,
een soort planten-via-braille. De bedden worden naast elkaar geschikt.
De
kas kan op deze manier zo lang of zo kort gemaakt worden zoals men
wenst.
De bedden zijn hoger gelegen en de diepte van een meter maakt het
mogelijk
dat de boer (blind of ziend) de planten/groenten die verbouwd worden
makkelijker
kan bereiken.
De bedden worden, afhankelijk van de weersomstandigheden, bedekt door
schaduwdoek of plastic. Het doek of plastic wordt gesteund door bogen,
??n
meter hoog, die van stevig maar flexibel materiaal zijn gemaakt. Deze
minikassen
zijn uitzonderlijk gemakkelijk te handhaven en goedkoop te construeren.
Een bed kost ons Euro 1,10 en kan gemakkelijk in landelijke Tibetaanse
huishoudens worden gekopieerd. Verscheidene lokale ngo's, het Zwitserse
Rode Kruis, hebben het systeem bekeken en goedgekeurd. Inmiddels hebben
ze het systeem in verschillende lokale dorpen toegepast
De kaasboerderij
Boris Schiele, een Duitse veeteeltdeskundige, heeft in mei 2006 een
cursus "zorg voor melkvee" aan onze medewerkers en leerlingen gegeven.
De nadruk lag op het dieet als hoofdvereiste voor produktie van
biologische melk van hoge kwaliteit. Een computerprogramma werd
geintroduceerd. Hierin kunnen verschillende variabelen per koe worden
ingegeven en als output verschijnt een ideaal voederschema. In de
boerderij wordt biologisch veevoer voor eigen gebruik verbouwd.
De nieuwe stallen werden zo gebouwd dat de werkruimtes voor blinden (en
zienden) gemakkelijk toegankelijk zijn. De melk wordt in de
kaasboerderij tot boter en kaas verwerkt.
De populariteit van onze biologische kaas is groeiende. Twee
personeelsleden, ??n ziende en ??n blind, zijn onlangs van een
vierweekse cursus kaasmaken in Nederland teruggekeerd.
Het doel van de training is dat de leerlingen in hun eigen dorpen zelf
producten gaan verbouwen en maken, om zo mee te helpen het huishouden
te financi?ren. Zo zijn ze gelijkwaardige leden in hun familie en
worden daardoor ook meer gerespecteerd. Onze droom is natuurlijk ook
dat de produkten die in de boerderij worden verbouwd uiteindelijk aan
de financiering van het Braille zonder Grenzen project kunnen
bijdragen.
The School of Totnes, Engeland.
In 2005/2006 hebben twee van onze blinde leerlingen deelgenomen aan een
cursus Engels in Totnes. Kyila heeft de Intermediate en de advanced
intermediate cursus gevolgd. Nyima is een half jaar langer in Engeland
gebleven en heeft de upper intermediate cursus afgesloten.
Kyila en Nyima volgden de opleiding gezamelijk met (ziende) leerlingen
uit Europa en Azi?.
De schoolboeken moesten natuurlijk in Braille worden vertaald. Dit is
voor een deel in onze eigen Brailleboekdrukkerij gedaan, de rest werd
geleverd door Royal National Institue for the Blind in Engeland.
Gedurende de cursustijd hebben beiden zoals ook alle andere leerlingen
bij gastfamilies gewoond en al spoedig vonden ze zelfstandig hun weg
door Totnes.
Kyila en Nyima maakten snel vrienden en dankzij de enthousiaste hulp
van hun leraren en gastfamilies konden de klassen met succes worden
gevolgd. Kyila en Nyima, die beide zeer onafhankelijk zijn, ondernamen
al snel kleine reizen en gingen zelfs alleen naar Londen.
Sabriyes moeder Cornelia van der Horst-Tenberken bezocht hen gedurende
de cursus regelmatig om toezicht te houden op hun welzijn en
vooruitgang. Tijdens hun verblijf in Totnes, wensten Kyila en Nyima een
school voor blinden in Engeland te bezoeken. Hier konden ze idee?n
opdoen voor de school in Lhasa. Wij dachten dat dit eventueel een
probleem zou kunnen zijn. In vergelijking met de Engelse blindenschool
zouden zij de indruk kunnen krijgen dat onze school in Lhasa niet zo up
to date is. Achteraf waren wij erg verrast door hun reactie. Beiden
waren, zoals verwacht, erg onder de indruk van al het geavanceerde
computermateriaal en de technische kennis van de Engelse blinde
studenten. Zij schenen echter ook behoorlijk geamuseerd te zijn door de
interessante maar "onnodige" gadgets zoals kleine apparaatjes, die
blinden vertellen
of een glas al of niet vol is of een ander dat laat horen of het buiten
regent of de zon schijnt. Maar toen kwamen Kyila en Nyima met een
belangrijke
opmerking:
de blinde kinderen die naar de school in Lhasa gaan, zijn veel
getrainder en beter in het gebruik van Braille! "In de school in
Engeland werken de blinden uitsluitend met sprekende boeken en speech-
synthesisers," zei Nyima, "maar dit heeft niets met echt lezen te
maken." En Kyila merkte op dat, terwijl de blinde studenten in Tibet
geen enkel probleem hebben de witte blindenstok te gebruiken, de
blinden in Engeland zich hier wat voor schijnen te schamen. Zij willen
niet als blinde persoon herkend worden en ze kunnen zich daarom ook
niet voorstellen om zelfstandig te reizen.
Norbu en
Chungla in kaasboerderij "De Heileuver" in Nederland
Norbu en Chungla in het
Kaas-Paradijs Nederland: September 2006.
Norbu en Chungla in het Kaas-Paradijs Nederland: September 2006.
Norbu, 16 jaar oud, student van de eerste generatie van Braille Zonder
Grenzen, is in September 2006 naar Ommen in Nederland gereisd. Hij
arriveerde samen met Chungla op de kaasboerderij van Marinus en
Joke Post om meer over professionele kaasproductie te leren. Marinus
schreef enthousiast over de motivatie van zijn Tibetaanse leerlingen en
Norbu en Chungla waren zelf
ook erg verbaasd over hoeveel ze in deze korte tijd hadden geleerd.
Beiden werden getraind in het maken van verschillende soorten kazen, in
het gebruik van verschillende machines en gereedschappen en ze
ontvingen
training in het houden van melkvee. Mike, onze Canadese collega op de
boerderij
in Shigatse is de gelukkige testpersoon en uitverkoren om van de nieuw
verworven kennis te profiteren: kaas met uien, knoflook of lokale
kruiden, kaas met zongedroogde tomaten, kaas met noten enz. Hun
experimenteel enthousiasme kent geen grenzen zodat wij ze soms met
zachte hand een beetje moeten remmen!
Kerala
De bouw van het internationale centrum voor ontwikkeling en
projectplanning is in volle gang. Het centrum, aan de rand van een
zoetwatermeer, is slechts tien Kilometer van Trivandrum centrum, de
hoofdstad van Kerala gelegen. Het wordt in milieuvriendelijke stijl
gebouwd, met een systeem dat regenwater hergebruikt, een
biogasinstallatie, zonne-energie, en we beproeven de mogelijkheid om in
de toekomst zelfs een windmolen te installeren. In het centrum gaan we
blinden en slechtzienden uit de hele wereld (maar vooral uit
ontwikkelingsgebieden) opleiden zodat zij genoeg kennis hebben om in
hun eigen gebieden/landen hun eigen Braille zonder Grenzen projecten op
kunnen zetten. De projecten in
Tibet dienen daarbij als voorbeeld.
De opleiding duurt een jaar en wordt gekenmerkt door cursussen in
het werven van fondsen, projectplanning, management, computergebruik,
Engels etc.
De medeoprichter en de eerste personeelsleden zijn: Raja Bhadresh, Tigi
Phillip en Renjith.
Bhadresh, manager van een reclambureau, is een zeer gemotiveerde
mede-oprichter het Braille Without Borders Charity Trust in Trivandrum,
Kerala, Zuid-India. Hij regelt alle alle wettelijke kwesties.
Tigi Philip: managing director. Tigi heeft een MBA diploma. Zij komt
oorspronkelijk uit Kerala maar heeft gewerkt in Duitsland en de V.S.
Zij spreekt Hindi, de lokale taal Malayalam, Engels en Duits. Zij
contacteert overheidsambtenaren en de lokale verantwoordelijke
ministeries. Momenteel zoekt zij ook naar geschikte medewerkers en
leraren.
Renjith: coordineert de technische kant van de bouw en stuurt ons
regelmatig rapporten en foto?s van de ontwikkeling van het bouwproces.
Ladakh
Met hulp van Kelsang Dodin is er voor elkaar gekregen dat de lokale
regering in Ladakh een stuk land voor een toekomstig opleidingscentrum
voor blinden verstrekt. De organisatoren van dit opleidingscentrum
zullen samen met het centrum Mahabody werken, dat reeds met een
basisschool voor blinde kinderen is begonnen. Braille zonder Grenzen
zal dit project waar mogelijk ondersteunen.
Andere nieuwtjes:
- In Engeland is Nyima Wangdu door Dr. V. Lee aan zijn oog geopereerd.
In Duitsland heeft hij van de oogprothese-deskundige M. Rothaupt een
nieuw rechteroog en in Engeland van Katie Morgan een nieuw linkeroog
gekregen.
- De eerste fondsenwervingstour van onze
leerlingen in China.
Vier BZG-leerlingen zijn september naar Shen Zhen gereisd om ons
project, door middel van liederen, dans en toespraken voor te stellen.
De leerlingen, die door onze vroegere kok werden begeleid, waren door
de beroemde Chinese bergbeklimmer en businessman Wang She
uitgenodigd.
Wang She heeft het project in het verleden ondersteund en wil ook in de
toekomst helpen. Het was de eerste keer dat onze vier blinde leerlingen
vlogen en de oceaan voelden/roken. Een onvergetelijke ervaring!
- Marketing cursus
Zes studenten en twee personeelsleden hebben deelgenomen aan een
marketingcursus die door de Amerikaanse deskundige Matthew McGarvey
werd georganiseerd. Samen ontwikkelden zij idee?n voor het beveiligen
van de toekomst van het project. E?n van de idee?n die door de
studenten werd voorgesteld was een hotel,
dat voor en door blinde personen zou moeten worden ontworpen, gebouwd
en
geleid. Dit zou geld in het laadje brengen en daarvan kan het project
in
toekomst worden gefinancierd.. Toen Sabriye vroeg wie er dan
verantwoordelijk zou moeten zijn voor het schoonmaken zeiden de blinde
leerlingen: "Daarvoor nemen we dan toch maar een paar zienden
aan!"
- Noord Koreaanse delegatie:
National Handicapped had een delegatie van ambtenaren uit Noord-Korea
uitgenodigd om projecten voor gehandicapten in Tibet te komen bezoeken.
Zij bezochten ons centrum en waren erg onder de indruk van het gedane
werk
hier. Ze willen een ook soortgelijk centrum in Noord Korea opbouwen en
hebben
ons gevraagd of wij daarin behulpzaam kunnen zijn. De ontmoeting was
erg
vriendschappelijke en veelbelovend voor toekomstig contact.
Dokumentaire "BLINDSIGHT"
- In 2004 hebben we met Erik Weihenmayer, de eerste blinde die Mount
Everest heeft beklommen, en zes van onze blinde leerlingen, een poging
gewaagd om de Lhakpa Ri te beklimmen. De Lhakpa Ri is een direkte buur
van de Mount Everest en 7100 meter hoog. Deze expeditie, "Climbing
blind", gedoopt, werd gevolgd door een gerenommeerd filmteam. Dankzij
het artistieke werk van de filmmonteur Sebastian Duthy, de componist
Nitin Sawhney, de bekende regiseuse Lucy Walker en dankzij de grote
hoeveelheid motivatie en inzet van de producente Sybil Robson Orr is
het een erg interessante en sterke film geworden. De film
beleefde zijn wereldpremi?re afgelopen september in Toronto en heeft
vervolgens
op het filmfestival in Londen een nominatie voor "best documentary,
british
independent film awards 2006" en in Los Angeles de "Audience award for
best
documentary afi film festival 2006 (los angeles)" ontvangen. Meer
info http://www.blindsightthemovie.com
Nieuw boek: "Das siebte
Jahr," (Nederlandse titel: Met andere Ogen, het Zevende Jaar)
Sabriye’s nieuwste boek, het "Zevende Jaar", werd in Augustus 2006 in
het Duits gepubliceerd.
Het boek vertelt onder andere over de de bergbeklimming van de Lhakpa
Ri, maar het belangrijkste thema is een overzicht van onze zeven jaren
in
Tibet. Het behandelt de veranderingen en ontwikkelingen in Tibet en de
achtergrondverhalen van de Tibetaanse blinde leerlingen, met wie we de
climbing blind expeditie hebben ondernomen.
Voor meer informatie over het boek:
Nieuw boek: "Das siebte Jahr," 
Nieuw boek: "Das siebte Jahr," (Nederlandse titel: Met andere Ogen, het
Zevende Jaar)
Sabriye?s nieuwste boek, het "Zevende Jaar", werd in Augustus 2006 in
het Duits gepubliceerd.
Het boek vertelt onder andere over de de bergbeklimming van de Lhakpa
Ri, maar het belangrijkste thema is een overzicht van onze zeven jaren
in
Tibet. Het behandelt de veranderingen en ontwikkelingen in Tibet en de
achtergrondverhalen van de Tibetaanse blinde leerlingen, met wie we de
climbing blind expeditie hebben ondernomen.
Voor meer informatie over het boek: HIER
Onderscheidingen
In 2006 heeft Braille Zonder Grenzen verschillende awards ontvangen:
- In september 2006 ontving Sabriye Tenberken de "Chomolongma
Vriendschaps Award" van de overheid van het Autonome Gebied van Tibet.
- In oktober 2006 ontving Sabriye Tenberken de "Nationale Vriendschaps
Award" van de Chinese overheid in Peking.
- In oktober 2006 ontvingen zowel Sabriye Tenberken als Braille zonder
Grenzen een "Moeder Theresa Award". (Het was de eerste keer in de
geschiedenis dat een organisatie twee keer werd onderscheiden) De prijs
werd uitgereikt door het St. Bernadette Institute of Sacred Art. Andere
ontvangers waren onder meer: Nelson Mandela, Andrea Bocelli, Jimmy
Carter en de Dalai Lama.
- In november 2006 ontving Sabriye Tenberken de "Kinderpreis" voor haar
werk met blinde kinderen. De prijs werd uitgereikt door de Junior
Verlag
in Nuernberg.
Meer info over Braille Without Borders: www.braillewithoutborders.org
All Contents
Copyright ©2005 Braille Without Borders All Rights Reserved.
Web site sponsored by National Importers Inc.
Web Design sponsored by Summa Systems Ltd.
|
