Klik om font groter te maken
Klik om font kleiner te maken

Hallo allemaal,
 
Het is lang geleden dat we van ons hebben laten horen. Daarvoor eerst onze excuses. In het afgelopen jaar is er erg veel gebeurd en we zullen proberen alle gebeurtenissen in dit schrijven samen te vatten. We beginnen met goed nieuws uit 2003.

Het land in Pelshong (270 km ten Oosten van Lhasa)

In de afgelopen drie jaar zijn we druk geweest om een trainings boerderij op te zetten. Op deze trainingsboerderij willen we nomaden en boeren die op latere leeftijd blind zijn geworden gaan trainen in speciale technieken waardoor ze in staat zijn (delen van) hun oude beroep weer uit te oefenen. Ook willen we blinde jongeren en jonge volwassenen een kans bieden om beroepen in akkerbouw, tuinbouw, veeteelt, groenteteelt en kaasmaken te leren.

In 2001 zouden we een stuk land van de regering krijgen, na een poosje bleek dit om een stukje te gaan wat niet groter was dan 1300m2. Om het projekt uit te kunnen voeren was een groter stuk land echter een vereiste, daarom wilden we toen een groter stuk land kopen. Echter een stuk land kopen is niet mogelijk, al het land is eigendom van de regering en kan alleen voor een periode van 70 jaar gepacht worden. We hadden een geschikt stuk land gevonden maar toen kregen we te horen dat zelfs pachten niet kon omdat dat tegen de wet was. We vroegen toen of we de wet eens in mochten zien maar deze was geheim! We hebben toen hulp gekregen van een advocaat die ons geholpen heeft een nieuw samenwerkings kontrakt op te zetten tussen Braille Without Borders en onze counterpart de Tibet Disabled Person’s Federation. Voordat dit kontrakt echter ondertekend mocht worden moest er eerst een projektevaluatie worden georganiseerd. Het projekt is toen in September 2003 door dr. Carlos Mondragon ge-evalueerd waarna echter het kontrakt nog steeds niet ondertekend werd. Op 7 October 2003 kwam Flip de Heer, de Ambassadeur van de Nederlandse Ambassade in Peking naar Lhasa om ons een bezoek te brengen. Hij had een speciale verrassing voor ons namelijk dat de Nederlandse Koningin besloten had ons te ridderen. Drie dagen na deze gedenkwaardige dag werd dan ook eindelijk het kontrakt ondertekend!. En we dachten op dat moment dat we nu eindelijk het stuk land konden kopen, maar na drie jaar van onzekerheid moesten we eigenlijk al gewaarschuwd zijn dat zoiets toch niet zo eenvoudig is. We kregen dus weer een „ NEE “ als antwoord, „ NIET MOGELIJK “.

Dat is natuurlijk goed nieuws en we zijn erg opgelucht dat het boerderij projekt, dat inmiddels ook is goedgekeurd door de lokale overheid, gestart kan worden.
 
Nu Juni 2004 zijn er volop renovatie werkzaamheden in gang gezet en het is gepland deze zomer een kaasfabriekje en kassen te bouwen. Ook wordt er hard gewerkt aan een irrigatie systeem zodat het land, 160.000mm2 , voorzien is van water. In de afgelopen week heeft een bulldozer een stuk land wat nog niet gebruikt werd om gewassen op te verbouwen vlak gemaakt om hierop 6 kassen (30 * 7 meter) te bouwen.
 
Om een indruk te geven welke activiteiten er op de boerderij zullen worden uitgevoerd hier een kort overzicht :
 
In de tussentijd kwam er echter nieuws uit Shigatse (een stadje ongeveer 270 km ten Westen van Lhasa). Het Zwitserse Rode Kruis had daar 10 jaar lang een Tibetaanse medicijnen school ondersteund maar dit project pas gestopt. Het probleem dat de bezitter van de grond, het Tibet Development Fund nu had, is dat het binnen twee maanden een nieuwe gebruiker moest vinden die het land gebruikt voor liefdadigheidswerk. TDF heeft ons in het verleden al eens geholpen en het Zwitserse Rode Kruis stelde voor dat we eens met hen gingen praten. Dat hebben we gedaan en al snel kwamen we met z’n allen tot de conclusie dat het voor alle partijen een geweldige oplossing zou zijn als BWB dit stuk land in de toekomst voor de trainings boerderij voor blinden ging gebruiken. In December 2003 hebben we toen een extra kontrakt gesloten waarin is vastgelegd dat we het grondstuk, inclusief de bestaande gebouwen voor een periode van minimaal 15 jaar gratis ter beschikking hebben.

BEROEPEN

Kaasproductie: Een Nederlandse kaasspecialist is in Mei 2004 op bezoek geweest en heeft ons geadviseerd hoe we de kaasfabriek het beste op kunnen bouwen. Het is de bedoeling dat we naast een halfharde „ Gouda “ kaas ook een „ Lhasarella “ en een „ Tibet brie “ gaan produceren. Verder willen we ook traditionele kaas gaan maken. Er zijn al verschillende restaurants geinteresseerd in afname.
Fruitteelt : In Tibet zijn er weinig bomen, veelal zien de mensen de noodzaak er niet van in voor bomen te zorgen of ze te beschermen omdat ze „ niets „  opleveren. Fruitbomen leveren in ieder geval fruit op en we hopen dat de blinde trainees na hun training fruitbomen in hun dorp kunnen introduceren zodat er nieuwe aanplant komt en het bevordert ook een gezonder dieet.

Tuinbouw: In de boerderij willen we blinde jongeren en volwassenen trainen in het zogenoemde „ squaremetre gardening “. De bedden zijn niet breder dan 1 meter zodat de trainee alle planten kan bereiken. Op deze manier kan er snel worden gevoeld hoe de toestand van elk(e) plant(je) is en daarna kan worden gehandeld.
Er zal zowel in kassen als op het land worden getraind.

Akkerbouw: De meest traditionele gewassen in Tibet zijn Gerst, aardappelen en koolzaad. Het is gepland de blinde trainees technieken te leren waardoor ze in staat zijn deze gewassen zelfstandig te verbouwen.

Compostproduktie
Veeteelt: Vele nomaden en boeren worden op latere leeftijd blind. Deze mensen kennen hun vak, daarin hoeven ze niet getraind te worden, wat ze wel moeten leren zijn speciale technieken waardoor ze ook blind hun oude beroep kunnen uitvoeren. Veeteelt is een belangrijke inkomstenbron voor vele nomaden en boeren.

Handvaardigheden

We kunnen niet alle blinden in 1 van de bovenstaande beroepen trainen, om ook wat oudere blinde mensen een mogelijkheid te geven zelfstandig een inkomen te genereren gaan we trainingen verzorgen in handvaardigheden waarvan de produkten in de dagelijkse maatschappij nodig zijn en die door blinde mensen gemaakt kunnen worden. De volgende handvaardigheden komen daarvoor in aanmerking : kaarsen maken, manden vlechten, weven, pottenbakken, breien etc.
 
Een belangrijke opmerking willen we bij de bovengenoemde beroepen / handvaardigheden plaatsen. Het is niet zo dat we blinde mensen alleen maar „ bezig “ willen zien. In vele projekten is het helaas zo dat er therapie achtig wordt gewerkt, zo van „ ze hebben wat te doen en zijn van de straat “. We willen dat de blinde trainee zelf gemotiveerd kiest wat hij/zij graag wil doen. Daarbij is het belangrijk dat we geen grenzen voor hen vastleggen maar dat ze die zelf kunnen testen.

Nieuw concept in de voorbereidende basisschool

In 2003 hebben we een nieuw koncept opgesteld voor de voorbereidende basisschool. Omdat we in 2003 verschillende nieuwe kinderen in het project hebben opgenomen zagen we dat de jonge kinderen in de „ eerste klas “ te weinig aandacht ontvingen. De klas was daarvoor ook ineens te groot.

We hebben daarom de volgende oplossing gevonden :

Drie Klassen
We hebben de groep leerlingen opgedeeld in drie klassen :

De « Muizen » klas : Alle nieuwe leerlingen jonger dan 7 starten in de muizen klas.
Hierin leren ze de basis van de drie Braille schriften : Chinees, Tibetaans en Engels. Ze leren rekenen en er wordt veel aandacht besteed aan motorieke en dagelijkse levens-vaardigheden zoals wassen, aankleden, opruimen, eten met stokjes /vork/lepel, gymnastiek, muziek etc.

De « Tijger » klas: Alle nieuwe leerlingen ouder dan 7 en de leerlingen die al een jaartje in de muizenklas hebben doorgebracht starten in of stromen door naar de Tijger klas. In de Tijgerklas komen de volgende vakken aan bod : drie talen, rekenen, schrijven, orientatie en mobiliteits technieken, dagelijkse levensvaardigheden, koken etc.

De « Hazen » klas: Dit is de laatste stap voordat de leerlingen kunnen kiezen wat ze graag willen gaan doen: Integratie in een reguliere basisschool. Een opleiding in de trainings boerderij. Integratie in het dorp van herkomst. In de Hazen klas worden de leerlingen voorbereid op integratie in een reguliere basisschool, alle vakken die in de reguliere basisschool aan bod komt komen ook hier aan bod. Bovendien ontvangen de leerlingen computeronderwijs.
 
Verder bestaat er nog een medische massage / fysiotherapie klas. In deze klas worden 5 leerlingen onderwezen in de Chinese medische massage en physiotherapie.

Integratie Van de Eerste Leerlingen
We hebben drie jaar lang gewacht op toestemming om de eerste blinde leerlingen in een reguliere basisschool te integreren. Er zou een nieuwe wet worden opgesteld waarin werd vastgelegd, dat elke school verplicht is gehandicapte leerlingen op te nemen. Na de lange wachttijd en de wet die toch maar niet wilde verschijnen hebben we in September 2003 zelf het initiatief in handen genomen en een school gezocht die bereid was 4 van onze blinde leerlingen een kans te geven. We kregen van de overheid te horen dat de maatschappij nog niet klaar was voor een dergelijk proces. De informatie en de kennis die wij hadden was dat de blinde leerlingen er echter wel klaar voor waren ! Na een gesprek met het Education department in Medrogongkar (een dorp ongeveer 80 km ten Oosten van Lhasa) bleek dat zij het wel zagen zitten. We namen toen kontakt op met de Katsel school die door een Zweedse organisatie is opgebouwd. De 4 blinde leerlingen werden getest op kennis en naar aanleiding van het positieve resultaat werd besloten ze in de 4e klas te integreren. Twee weken later mochten de leerlingen in de Katsel school starten. Een week van te voren hebben we de 4e klas uitgenodigd om het project in Lhasa te bezoeken zodat ze dan een indruk konden krijgen wat er in het project gedaan wordt en wat er allemaal mogelijk is.
Braille Without Borders heeft de benodigde schoolboeken in het Tibetaanse Braille schrift gedrukt en de kinderen meegegeven. Om aantekeningen en huiswerk te kunnen maken heeft iedere leerling een Brailletypemachine ontvangen en een dik pak Braillepapier. In het begin was gepland om veldwerkers op te leiden, die de leerlingen regelmatig zouden bezoeken en checken of alles in orde was. We hebben na enkele weken echter al gemerkt dat de leerlingen in de klas erg goed meekwamen en dat zonder hulp van buitenaf. De kinderen zijn erg gemotiveerd, hebben genoeg kennis en hebben vooral genoeg zelfvertrouwen waardoor ze eigenlijk ZICHZELF in de school hebben ge-integreerd. We hebben daarover veel gepraat en nagedacht en zijn toen met het nieuwe koncept

gekomen dat we nu « ZELF-INTEGRATIE » noemen. Hoewel Community Based Rehabilitation, een veel toegepaste methode is, hebben we gemerkt dat dat systeem hier in Tibet niet echt werkt. De ouders schamen zich een blind kind te hebben en ze kunnen niet zomaar tijd vrijmaken om te leren hoe ze hun blind blind kind iets kunnen leren. Als de leerlingen naar het trainingscentrum in Lhasa komen zien ze dat ze niet de enige zijn die blind zijn. Ze wisselen ervaringen uit met andere blinde leerlingen en ze leren wat er allemaal mogelijk is, diverse rol-modellen zijn er in de school aanwezig, 4 blinde onderwijzers en ook Sabriye is een goed voorbeeld voor de nieuwe leerlingen. Ze leren verschillende vakken en vaardigheden, het zelfvertrouwen groeit  waardoor ze in staat zijn ZICHZELF in de maatschappij te integreren. Enkele weken geleden ontvingen we een telefoontje van de 4 leerlingen in Medrogongkar. Ze hadden goed nieuws te melden omdat ze de beste leerlingen in de klas, bestaande uit 54 leerlingen, waren.
 
Kyla en Digi, twee jonge dames die de medische massage en physiotherapie opleiding hebben gevolgd en in December 2003 zijn afgestudeerd (ze hebben inmiddels een officiele licentie) hebben een eigen kliniek geopend. De kliniek loopt goed en ze verdienen een goede boterham.
 
Twee andere leerlingen, Dorjee en Jampa, zetten een eigen theehuis op.
Enkele andere leerlingen hebben zichzelf in hun geboortedorp geintegreerd en helpen hun ouders op de boerderij. We vinden het erg belangrijk dat de leerlingen zelf bepalen wat ze willen doen.
 
In Het najaar van 2004 willen we een volgende groep leerlingen gaan integreren in reguliere basisscholen of in een beroep of dorp.

Aktiviteiten 2003 / 2004

In het afgelopen jaar zijn er verschillende activiteiten met de leerlingen ondernomen zoals: Raften op de Kyichu, Een nieuw theaterstuk, Uitwisseling met het project voor doven en slechthorenden, HIV / AIDS workshop.

RAFTEN
In 2003 heeft Windhorse Adventures een vergunning gekregen om als eerste organisatie de rivieren te mogen bevaren met rafts en kayaks. De manager van de reisorganisatie kent het BWB project erg goed en heeft alle blinde kinderen in het project uitgenodigd om op de Kyichu (de rivier waaraan Lhasa gelegen is) te gaan raften. De kinderen maakten eerst in een zwembad kennis met de boot en de kayaks en enkele dagen later stond de Kyichu op het programma. Norbu die van te voren door een lokaal TV station werd geinterviewd vertelde vol trots dat hij niet bang was en dat hij net zo goed kon raften als zienden dat ook kunnen. Tijdens de rit viel hij in het water en zat even daarna bibberend van de kou weer in de boot. We vroegen hem of hij het koud had  waarop hij reageerde « I am not cold! ». Even later vroegen we of hij misschien bang was. Norbu meteen « I am not Afraid ». Na een uurtje varen was hij nog steeds aan het bibberen en we checkten daarom nog maar even of hij het toch niet koud had. Norbu reageerde heel erg snel met « I am not afraid !! ». Het was een geweldige dag waarin vele leerlingen die met water eigenlijk niet zoveel te maken willen hebben hun angst voor de rivier hebben verloren.
 
THEATERSTUK
Het nieuwe theaterstuk is geschreven door Kyla (1 van de leerlingen) en het gaat over hygiene en milieubescherming. In de zomer van 2003 is het door alle leerlingen ingestudeerd en daarbij is gezorgd dat alle leerlingen een rol kregen. Op de website is de text van het originele verhaal en de text van het theaterstuk te vinden.

UITWISSELING met het project voor doven en slechthorenden
In 2003 zijn alle trainees van het project voor doven en slechthorenden, dat in Lhasa geleid wordt door Handicapped International, eerst op bezoek geweest in het trainingscentrum voor de blinden en enkele weken later zijn alle blinde leerlingen op bezoek gegaan bij het project voor doven en slechthorenden. De uitwisseling was erg interessant omdat communicatie natuurlijk erg moeilijk is. Wat erg byzonder was is dat de doven voor de blinden verschillende dansen hebben opgevoerd en de blinden voor de doven hebben gezongen. De entertainment waarde van de dagen lag erg hoog en het was echt geweldig om te zien hoe er met elkaar werd omgegaan.
 
HIV / AIDS workshop
Zoals overal in de wereld is het belangrijk dat leerlingen seksuele voorlichting ontvangen en over ziektes geinformeerd worden. Save the children is een organisatie die dit soort workshops organiseerd op reguliere scholen en wij vonden dat het ook tijd werd onze oudere leerlingen deze workshop te laten volgen. De meiden en jongens werden gesplitst in twee klaslokalen en Drolma, de zus van de kokkin en al erg vertrouwd bij de leerlingen diskusieerde met de dames en Nyima met de jongens. De beide voorlichters waren erg verrast hoe open de leerlingen met het thema omgingen.

Braille Without Borders in de publiciteit.

Ook in het afgelopen jaar heeft het BWB project veel publiciteit en bezoekers mogen ontvangen. Na de SARS periode waarin 4 maanden lang geen toerist in Lhasa te bekennen was, leek het dat iedereen de kans waarnam naar Tibet te komen. Binnen twee en een halve maand bezochten ongeveer 2500 mensen het project. Om de leerlingen tijdens het onderwijs niet te veel te storen hebben we speciale bezoekerstijden vastgelegd : Maandag en Vrijdag om 14:00 uur. Ook in 2004 ontvangen we waanzinnig veel bezoekers uit binnen en buitenland. Over het afgelopen jaar zijn er verschillende TV teams geweest om korte berichten over het project op te nemen. In 2003 is er een langere documentaire gemaakt door Uwe Gooss met de titel : « De blinde kinderen van Tibet ». De film vertelt het verhaal van Lobsang die wordt gevolgd als hij van zijn dorpje naar het project in de grote stad verhuist.
In 2003 zijn er verschillende persberichten verschenen die ook op onze website te lezen zijn : www.braillewithoutborders.org
• New Yorker : Oliver Sacks  
• The New York Times / Herals Tribune
• The Hong Kong morning Post
• Xinhua News Agency
 
• In Maart 2004 was Sabriye in Madrid te gast bij Fernando Sanchez Drago in het programma
   Negro sobre blanco.
• In Maart 2004 waren Paul en Sabriye te gast in de TV Show van Ivo Niehe.
 
De publiciteit is voor het project van belang om geinteresseerden te informeren over het bestaan van Braille Without Borders maar vooral om aan te tonen wat er allemaal mogelijk is voor blinde mensen. Dat brengt ons bij het volgende project en dat is het klim project met Erik Weihenmayer.

Klim Project
Erik Weihenmayer is de eerste blinde bergbeklimmer die de Everest (en vele andere hoge pieken in de wereld) heeft beklommen. In 2002 hebben we een boek van hem gelezen over zijn ervaringen als blinde mens en het bergbeklimmen. We dachten toen dat hij een goed rolmodel voor de leerlingen in het project kon zijn en hebben hem gevraagd om naar Lhasa to komen om met de leerlingen een klimsessie te doen. Van het een kwam het ander en daaruit is het project “Climbing Blind” geboren. We hebben 6 van de leerlingen geselecteerd om in Mei 2004 een eerste training in het bergbeklimmen door te voeren. In September 2004 staat de beklimming van een 7000 meter hoge berg, de Lagpa Ri, even ten Noorden van de Everest op het programma. De training in Mei is erg goed verlopen. Erik’s team bestond uit ervaren klimmers die veiligheid als een eerste prioriteit zagen. De leerlingen werden uitgerust met trekking poles en de persoonlijke gids ging voor de blinde leerlingen uit met een belletje aan hun rugzak bevestigd zodat hij/zij makkelijk te volgen was. Na enkele dagen basistraining in Lhasa en een rotsbeklimming in Sera vertrokken we met de hele groep naar Tsirpu. De trekking zou 5 dagen in beslag nemen en de eerste nacht werd op een hoogte van 4800 meter doorgebracht. In de dagen erna zijn we over bergpassen van 5800 meter getrokken en werden we verschillende keren getracteerd op sneeuwstormen, hagelbuien en onweer. Na drie dagen trekking was er een relaxte dag in de hot springs van Jam Ba Chen. En na 5 dagen ging de reis terug naar Lhasa. In de zomer trainen we met de 6 leerlingen om de conditie op peil te houden zodat we fit zijn voor de expeditie in de herfst. Meer informatie over dit project: www.climbingblind.org
 
Nieuwe Projekten
Nieuw projekt in Leh in Ladakh: Al enkele jaren geleden werden we gevraagd of we ook een trainings centrum voor blinden in Leh in Ladakh op wilden zetten. In July/Augustus 2003 is Sabriye alleen naar Leh vertrokken om de situatie voor blinden in Leh te onderzoeken. Leh ligt in het verre Noorden van India en is kwa geografische omstandigheden vrijwel identisch aan Lhasa in Tibet met het verschil dat er in Leh jaarlijks veel minder neerslag is. Er zijn in het gebied door dezelfde redenen als in Tibet veel blinde mensen: Hoge UV straling, hygienische omstandigheden, veel stof en roet door het stoken van gedroogde yakpoep. Sabriye heeft kontakten gelegd met de lokale overheid en ze heeft verschillende blinden leren kennen. Samen met hen heeft ze een trainingsprogramma opgezet wat ze in November en December heeft uitgevoerd. Vanuit de lokale media was er erg veel interesse in de training en de overheid wil nu een stuk land ter beschikking stellen waarop het trainingscentrum gebouwd kan worden. Een blinde auto-monteur is gekozen om het centrum in de toekomst te leiden. Op dit moment wachten we op een bericht van de overheid wanneer en welk stuk land we ter beschikking krijgen.

INTERNATIONAAL TRAININGCENTRUM
In de afgelopen paar jaren hebben we van vele blinden als ook zienden uit verschillende landen verzoeken ontvangen om ook in hun land een Braille Without Borders projekt op te zetten. Het nieuws over het projekt schijnt zich goed te verspreiden. We hebben over deze aanvragen nagedacht en zijn tot de conclusie gekomen, dat als we nadat het Tibet project klaar is we misschien nog twee of drie zulke projekten in andere landen op zouden kunnen zetten voordat we oud en versleten zijn.. Daarom kiezen we voor een andere aanpak die op langere termijn meer impact kan hebben op het leven van blinde mensen wereldwijd. We willen een internationaal trainingscentrum opbouwen waar we vooral (blinde) mensen uit zich ontwikkelende landen op gaan leiden zodat ze in staat zijn hun eigen Braille Without Borders training centrum in eigen land op te bouwen. Uiteindelijk spreken zij de lokale taal, kennen zij de lokale cultuur veel beter dan dat wij deze  ooit zouden leren kennen en ze kunnen direkt bij de lokale overheid aankloppen om voor ondersteuning te vragen.
 
Volgens de officiele cijfers van de World Health Organisation zijn er wereldwijd 180 miljoen blinden en slechtzienden, iedere 5 seconden wordt er iemand blind, iedere minuut wordt een kind blind. 98 procent van deze mensen leven in ontwikkelingslanden, maar 1 procent van hen heeft toegang tot onderwijs. Er is dus genoeg werk te doen en we hopen dat door de start van het internationale trainingscentrum de toekomst voor een deel van deze mensen positief zal veranderen.
 
Voor de lokatie van het internationale trainingcentrum hebben we gekozen voor Zuid India ergens in de provincie Kerala. De reden hiervoor is dat er daar vele hoog opgeleide mensen wonen die Engels spreken. De afstand tot Afrika en Azie is relatief  klein. De kosten voor het runnen van een centrum in dit gebied zijn niet te hoog. Kwa visa is het land eenvoudig te bereiken en de burokratie schijnt in vergelijking met Tibet makkelijker te zijn.
 
In Januari 2004 hebben we een bezoek gebracht aan Kerala en met verschillende politici, advocaten en andere voor de start van een dergelijk centrum belangrijke mensen gesproken. Ook zijn we op zoek gegaan naar een geschikt stuk land. Als alles volgens plan verloopt gaan we in October 2004 naar Kerala terug om al het papierwerk te regelen voor het opzetten van een trust en proberen we een geschikt stuk land te bemachtigen.
 
In het totaal hebben we nu 44 leerlingen gehad en we hopen dat we later in 2004 weer een aantal nieuwe leerlingen kunnen opnemen.
 
Het afgelopen jaar was een druk jaar waarin Braille Without Borders dankzij uw ondersteuning, de geweldige inzet van de medewerkers, en vooral de motivatie van de blinde leerlingen in Lhasa een flinke stap vooruit heeft gezet. Het is voor het eerst in Tibet dat blinde leerlingen zijn ge-integreerd in een reguliere basisschool, een eigen massagekliniek of een eigen theehuis hebben gestart. We hopen dat deze blinde mensen de poort naar acceptatie en gelijkwaardige behandeling hebben geopend waardoor nog vele andere blinden met een gerust gevoel de maatschappij binnen kunnen lopen. Hartelijk dank voor uw hulp!
 
Met vele vriendelijke groeten uit Lhasa,
 
Sabriye en Paul
Braille Without Borders
www.braillewithoutborders.org